පළඟැටියෝ

පළඟැටියො නුඹ

දුටුවෙ නොමැතිද

දහස් ගණනින් දැවී යනවග

පහන් දැල්ලට

දුරට දුටුවිට

පිනවුවද ඇස

ළගට යා නොහැකි බව

පහන් දැල්ලක

දැවී අළුවී

වැටී තිබුනේ

නුඹේ අළු පමණක්ම නොව

හදකි පෙම්බර

මම නුඹේ නොව

අතීතයේ එක දවසක

පිරුන කඳුළැල් දෑසක

සොය සොයා සිත වෙහෙසුව

රුව නුඹේ දුර ඈතක

සෙමි සෙමින් සිත සනසන

සෙනෙහසක් තව ඉතිරිව

හදවතේ එක ගැඹුරක

පවතීවි හෙට දවසෙද

මම නුඹේ නොව අද දින

ඉඩකඩක් නැත ඉතිරිව
සෙනෙහසත් පිදුවෙමි මම
හදවතක් වෙත සැනසෙන