පළඟැටියෝ

පළඟැටියො නුඹ

දුටුවෙ නොමැතිද

දහස් ගණනින් දැවී යනවග

පහන් දැල්ලට

දුරට දුටුවිට

පිනවුවද ඇස

ළගට යා නොහැකි බව

පහන් දැල්ලක

දැවී අළුවී

වැටී තිබුනේ

නුඹේ අළු පමණක්ම නොව

හදකි පෙම්බර

මම නුඹේ නොව

අතීතයේ එක දවසක

පිරුන කඳුළැල් දෑසක

සොය සොයා සිත වෙහෙසුව

රුව නුඹේ දුර ඈතක

සෙමි සෙමින් සිත සනසන

සෙනෙහසක් තව ඉතිරිව

හදවතේ එක ගැඹුරක

පවතීවි හෙට දවසෙද

මම නුඹේ නොව අද දින

ඉඩකඩක් නැත ඉතිරිව
සෙනෙහසත් පිදුවෙමි මම
හදවතක් වෙත සැනසෙන

කුණාටුව

කුණාටුව නුඹ නොපෙනෙනා ලෙස හමා විත් යලි ගිහින් තිබුනා

එහෙත් විසිරවු කඳුළු නටඹුන් අතර මාවද විසිව තිබුනා

නුඹට නොපෙනෙන මටම දැනෙනා මතකයන් ඒ අතර තිබුනා

අහුල ගන්නට වෙර දරන විට එවැනි නටඹුන් තවත් බිඳුනා

හැමූ බවවත් ලොවේ කිසිවෙක් ඒ කුණාටුව නොදැක තිබුනා
විසිරි නටඹුන් අතර වැලපෙන මාද අරුමෙකි ඔවුන් සිතුවා
කුණාටුව නුඹ කොහේ හැමුවද නුඹේ මතකෙන් මැකී තිබුනා
මමම විතරය ලොවත්, නුඹ නැත ලොවම බොඳ වී බිඳී වැටුනා

හැමූ'යුරු නුඹ මැවී පෙනි පෙනි මගේ මතකයේ රැඳී තිබුනා
කරකවා විසි කෙරූමුත් මට හෙටක් ගැන මහ මෙරක් තිබුනා
බිඳුණු නටඹුන් එකතු කරමින් සිතේ මාලිග ලොවක් හැදුවා
කුණාටුව නුඹ නුඹට පෙම්බැඳි සිතට තවමත් වෙහෙස නැතුවා

හිතාගන්න බැරි විදියට හැම පැත්තෙන්ම හිත් රිදවීම් සිදු වෙනවා. මම දැනටමත් දරන්න බැරි දුකක හිර වෙලා ඉන්න බව අම්මටවත් තේරුම් ගන්න බැරි ඇයි කියල මට හිතාගන්න බෑ. හැමදාම මොකක්හරි දෙයකට මාත් එක්ක අමනාපෙන් තරහෙන් ඉන්නේ. හැමෝම මොනවහරි ඇහුවත් කඩා පනින්නේ ඇයි? ඇත්තටම මේ ජිවිතේ දැන් මට හොදටම එපා වෙලා තියෙන්නේ. තව කොච්චර දවසකට මට දරාගෙන ඉන්න පුළුවන් වෙයිද දන්නේ නෑ.

පන ඇති

නොසිතමි

සිතේ රඳමි

නොබලමි

බලා හිඳිමි

නොකියමි

ඇසෙයි සිතමි

නොහඬමි

හඬා වැටෙමි

නොම එමි

ලඟින් හිඳිමි

නොපතමි

සෙනේ පුරමි

Hmmm. Bs!

කෙටිම කෙටි පණිවිඩය

කියපු හැම දේටම

ලැබී තිබුනා රැයේ මැද

නින්ද ගියෙ නෑ ආය මට

වචන දහකට වඩා දැනුන මට

කෙටිම කෙටි පණිවිඩය

නැති විටදී කිසිත් කියන්නට

එයයි ඔබෙ උත්තරය

දහසකුත් දේ කියන්නට

සිර වෙලා සිතේ යට

තිබෙන බව දැනුන විට

නික්ම යන්නේ කෙලෙස මම

කරන්නට කිසිත් නැති බව

නොවැටහෙනු නොවෙයි මට

අහන්නේ විටින් විට

රිදවන්න නොවෙයි ඔබ

සිරව ඇති දෙය සිතේ ඔබ

කිව මැනව නොසගවා මට

රිදවනු එපා මා විටින් විට

බිඳින්නට මගේ සිත

අහිමි බව දනිමි මම හෙට

සෙනෙහස ඔබේ මගෙ ලොව

මිතුරිය වුනේ ඔබහට

සෙනෙහස ලැබෙනු පෙර මට

නොකියනු හැකිද හදෙහි ඇති දෙය

මිතුරිය සමග එදා සිටි ළඟ

මතකය මකා දැමුවද

ප්‍රේමය ලගින් සිටි ඔබ

කිවුවත් දහක් එකටෙක

විඳවනු බැරිව හද දුක

මිය යන්නේ නෑ ප්‍රේමය

හදවත මරා දැමුවද

සමු ගන්නේ මා අදදින

සනසාලන්න ඔබෙ ලොව

සෙනෙහස පැතූ හදවත

එනමුත් හිඳී මග බලාගෙන

හිතෙන්නෑ වත්ද මං ගැන

බලා සිටියා ඇස් රිදෙන තුරු

වලාකුළු අතර රුව මැවෙන තුරු

අසා සිටියා කන් වැහෙන තුරු

සුළඟේ ඔබේ හඬ ඇසෙන තුරු

හඬා වැටුනා හිස රිදෙන තුරු

නුඹට මගේ දුක දැනෙන තුරු

නිකමටවත් ආවේ නෑ මා බලන්නට

නෙතේ කඳුළු මකන්නට

කොහොමදවත් ඇහුවෙ නෑ මගෙන් කිසිම විට

හිතට සවි ලබන්නට

සිහිනේටවත් ආවේ නෑ හිස සිඹින්නට

හිතේ දුක නිවන්නට

ගලක් වෙලා වත්ද හිත?

නොදැනෙන්න මගේ දුක

පෙනෙන් නෑ වත්ද නෙත?

නොපෙනෙන්න කඳුළු නෙත

ඇසෙන් නෑ වත්ද කන?

නොඇසෙන්න හඬන හිත

ආදරේ නොකරන්න-කමක් නෑ ඒත් මට

නොකරන්න ගලක් හිත

නොපිසින්න කඳුළු නෙත-හඬන් නෑ ආය මම

එපා නොදකින ලෙස ඉන්න

හදන්නෙපා මගේ හිත-සනසන්න ඇගේ ලොව

එපා හිත මගෙ බිඳින්නට