බලා සිටියා ඇස් රිදෙන තුරු
වලාකුළු අතර රුව මැවෙන තුරු
අසා සිටියා කන් වැහෙන තුරු
සුළඟේ ඔබේ හඬ ඇසෙන තුරු
හඬා වැටුනා හිස රිදෙන තුරු
නුඹට මගේ දුක දැනෙන තුරු
නිකමටවත් ආවේ නෑ මා බලන්නට
නෙතේ කඳුළු මකන්නට
කොහොමදවත් ඇහුවෙ නෑ මගෙන් කිසිම විට
හිතට සවි ලබන්නට
සිහිනේටවත් ආවේ නෑ හිස සිඹින්නට
හිතේ දුක නිවන්නට
ගලක් වෙලා වත්ද හිත?
නොදැනෙන්න මගේ දුක
පෙනෙන් නෑ වත්ද නෙත?
නොපෙනෙන්න කඳුළු නෙත
ඇසෙන් නෑ වත්ද කන?
නොඇසෙන්න හඬන හිත
ආදරේ නොකරන්න-කමක් නෑ ඒත් මට
නොකරන්න ගලක් හිත
නොපිසින්න කඳුළු නෙත-හඬන් නෑ ආය මම
එපා නොදකින ලෙස ඉන්න
හදන්නෙපා මගේ හිත-සනසන්න ඇගේ ලොව
එපා හිත මගෙ බිඳින්නට
No comments:
Post a Comment