පළඟැටියෝ

පළඟැටියො නුඹ

දුටුවෙ නොමැතිද

දහස් ගණනින් දැවී යනවග

පහන් දැල්ලට

දුරට දුටුවිට

පිනවුවද ඇස

ළගට යා නොහැකි බව

පහන් දැල්ලක

දැවී අළුවී

වැටී තිබුනේ

නුඹේ අළු පමණක්ම නොව

හදකි පෙම්බර

මම නුඹේ නොව

අතීතයේ එක දවසක

පිරුන කඳුළැල් දෑසක

සොය සොයා සිත වෙහෙසුව

රුව නුඹේ දුර ඈතක

සෙමි සෙමින් සිත සනසන

සෙනෙහසක් තව ඉතිරිව

හදවතේ එක ගැඹුරක

පවතීවි හෙට දවසෙද

මම නුඹේ නොව අද දින

ඉඩකඩක් නැත ඉතිරිව
සෙනෙහසත් පිදුවෙමි මම
හදවතක් වෙත සැනසෙන

කුණාටුව

කුණාටුව නුඹ නොපෙනෙනා ලෙස හමා විත් යලි ගිහින් තිබුනා

එහෙත් විසිරවු කඳුළු නටඹුන් අතර මාවද විසිව තිබුනා

නුඹට නොපෙනෙන මටම දැනෙනා මතකයන් ඒ අතර තිබුනා

අහුල ගන්නට වෙර දරන විට එවැනි නටඹුන් තවත් බිඳුනා

හැමූ බවවත් ලොවේ කිසිවෙක් ඒ කුණාටුව නොදැක තිබුනා
විසිරි නටඹුන් අතර වැලපෙන මාද අරුමෙකි ඔවුන් සිතුවා
කුණාටුව නුඹ කොහේ හැමුවද නුඹේ මතකෙන් මැකී තිබුනා
මමම විතරය ලොවත්, නුඹ නැත ලොවම බොඳ වී බිඳී වැටුනා

හැමූ'යුරු නුඹ මැවී පෙනි පෙනි මගේ මතකයේ රැඳී තිබුනා
කරකවා විසි කෙරූමුත් මට හෙටක් ගැන මහ මෙරක් තිබුනා
බිඳුණු නටඹුන් එකතු කරමින් සිතේ මාලිග ලොවක් හැදුවා
කුණාටුව නුඹ නුඹට පෙම්බැඳි සිතට තවමත් වෙහෙස නැතුවා

හිතාගන්න බැරි විදියට හැම පැත්තෙන්ම හිත් රිදවීම් සිදු වෙනවා. මම දැනටමත් දරන්න බැරි දුකක හිර වෙලා ඉන්න බව අම්මටවත් තේරුම් ගන්න බැරි ඇයි කියල මට හිතාගන්න බෑ. හැමදාම මොකක්හරි දෙයකට මාත් එක්ක අමනාපෙන් තරහෙන් ඉන්නේ. හැමෝම මොනවහරි ඇහුවත් කඩා පනින්නේ ඇයි? ඇත්තටම මේ ජිවිතේ දැන් මට හොදටම එපා වෙලා තියෙන්නේ. තව කොච්චර දවසකට මට දරාගෙන ඉන්න පුළුවන් වෙයිද දන්නේ නෑ.

පන ඇති

නොසිතමි

සිතේ රඳමි

නොබලමි

බලා හිඳිමි

නොකියමි

ඇසෙයි සිතමි

නොහඬමි

හඬා වැටෙමි

නොම එමි

ලඟින් හිඳිමි

නොපතමි

සෙනේ පුරමි

Hmmm. Bs!

කෙටිම කෙටි පණිවිඩය

කියපු හැම දේටම

ලැබී තිබුනා රැයේ මැද

නින්ද ගියෙ නෑ ආය මට

වචන දහකට වඩා දැනුන මට

කෙටිම කෙටි පණිවිඩය

නැති විටදී කිසිත් කියන්නට

එයයි ඔබෙ උත්තරය

දහසකුත් දේ කියන්නට

සිර වෙලා සිතේ යට

තිබෙන බව දැනුන විට

නික්ම යන්නේ කෙලෙස මම

කරන්නට කිසිත් නැති බව

නොවැටහෙනු නොවෙයි මට

අහන්නේ විටින් විට

රිදවන්න නොවෙයි ඔබ

සිරව ඇති දෙය සිතේ ඔබ

කිව මැනව නොසගවා මට

රිදවනු එපා මා විටින් විට

බිඳින්නට මගේ සිත

අහිමි බව දනිමි මම හෙට

සෙනෙහස ඔබේ මගෙ ලොව

මිතුරිය වුනේ ඔබහට

සෙනෙහස ලැබෙනු පෙර මට

නොකියනු හැකිද හදෙහි ඇති දෙය

මිතුරිය සමග එදා සිටි ළඟ

මතකය මකා දැමුවද

ප්‍රේමය ලගින් සිටි ඔබ

කිවුවත් දහක් එකටෙක

විඳවනු බැරිව හද දුක

මිය යන්නේ නෑ ප්‍රේමය

හදවත මරා දැමුවද

සමු ගන්නේ මා අදදින

සනසාලන්න ඔබෙ ලොව

සෙනෙහස පැතූ හදවත

එනමුත් හිඳී මග බලාගෙන

හිතෙන්නෑ වත්ද මං ගැන

බලා සිටියා ඇස් රිදෙන තුරු

වලාකුළු අතර රුව මැවෙන තුරු

අසා සිටියා කන් වැහෙන තුරු

සුළඟේ ඔබේ හඬ ඇසෙන තුරු

හඬා වැටුනා හිස රිදෙන තුරු

නුඹට මගේ දුක දැනෙන තුරු

නිකමටවත් ආවේ නෑ මා බලන්නට

නෙතේ කඳුළු මකන්නට

කොහොමදවත් ඇහුවෙ නෑ මගෙන් කිසිම විට

හිතට සවි ලබන්නට

සිහිනේටවත් ආවේ නෑ හිස සිඹින්නට

හිතේ දුක නිවන්නට

ගලක් වෙලා වත්ද හිත?

නොදැනෙන්න මගේ දුක

පෙනෙන් නෑ වත්ද නෙත?

නොපෙනෙන්න කඳුළු නෙත

ඇසෙන් නෑ වත්ද කන?

නොඇසෙන්න හඬන හිත

ආදරේ නොකරන්න-කමක් නෑ ඒත් මට

නොකරන්න ගලක් හිත

නොපිසින්න කඳුළු නෙත-හඬන් නෑ ආය මම

එපා නොදකින ලෙස ඉන්න

හදන්නෙපා මගේ හිත-සනසන්න ඇගේ ලොව

එපා හිත මගෙ බිඳින්නට

බලාපොරොත්තුව

ජීවත් වෙන්න තිබුන
එකම බලාපොරොත්තුව
ඔයා බව
කියන්නේ කොහොමද
ඔයාට මම
ඒ බලාපොරොත්තුව අතහැර
ජිවත් වෙන්න කියනකොට
ඔයාම

ඔබේ රුව

මොහොතින් මොහොත

නෙතු වසා පැතිරෙන

ඔබේ රුව

දහවලට මගෙ සිහියද

රාත්‍රියට මගෙ නින්දද

රැගෙන යයි ඈතට

දෙවියනේ පෙන්වනු මගක්

සිතට වාවනු නොහැකි දුක් කඳ - සිත මගේ ඇවිලවු තරම්

තවම අදහනු නොහැක ඔබ මම - හැරදමා ගොස් ඇති බවක්

නුඹව දැකගනු පිණිස මගෙ හිත - හඬන වැලපෙන හැටි තවත්

දිනක බැසයනු ඇතිය මේ දුක - රවටන්න බැහැ හිත හෙටත්

කරන කියනා හැම දෙයම අද - දුකම අවුලයි තව තවත්

සැනසුමක් පතනා තැනම - ඇමිණී තිබේ අලුතින් දුකක්

ජීවිතය හඳුනනු නොහැක මට - දුකම පමණද හිමි හෙටත්

හිතට ලංවූ කිසි කෙනෙක් නැත - අහිමි වී ගොස් ඇත ඔබත්

ඔබද දුක් විඳි බව දනිමි මම - කල හැකිව නැත කිසි දෙයක්

හිතට සැනසුම පමණි දිය හැකි - කෙලෙස කරමිද නොදනිතත්

ලඟින් හිඳුමද දුරස් වීමද - නොවැටහෙයි කල යුතු දෙයක්

සිත සිතා වැළපෙනු නොහැක මට - දෙවියනේ පෙන්වනු මගක්

හිරු මගේ මැලවී ගොසින්

හිරු මගේ මැලවී ගොසින්

එලිය නෑ එය පෙර ලෙසින්

දිවි මගේ කඳුළැල් මතින්

කවි හිතම ගොළු වී ගිහින්

සිනහ ගැන්වූ හැම නිතින්

දොරේ ගලනා කටහඬින්

හදවතම මගෙ රිදවමින්

වදන් දැන් රළු වී ගිහින්

හමු වන්න බෑ පෙර ලෙසින්

කටයුතුද බහුලව ගොසින්

ඉඳියි නම් හෙට සැනසුමින්

ඒත් මට කම් නෑ ඉතින්

හැකියි නම්

ආයමත් දැකගන්න

හිතයි දුවගෙන එන්න

හිතට බැහැ ඉඩ දෙන්න

තවත් කරදර දෙන්න

නුඹෙන් තව විමසන්න

තියෙන පැනයන් ගොන්න

හිතෙහි තදකර ඉන්න

හැකියි නුඹ වෙනුවෙන්ම

නොහැක ඇස් පියවන්න

මැවෙයි මතකය ගොන්න

ඉවරයක් නැති වෙන්න

වැටෙයි දෙනෙතේ පින්න

නුඹෙන් ඈතට යන්න

කියයි නුඹ දිරිගන්න

හැකියි නම් සැනසෙන්න

නොයෙන්නම යමි යන්න

ආදරේ නම්

ඇසට පෙනෙනා සොඳුරු දසුනන් තෙවැනි ඇසකින් රකිනු හැකිනම්

ඔබට කියනා හදෙහි හැගුමන් කියනු අයුරින් ඇසෙනු ඇතිනම්

සිතට දැනෙනා මෙවැනි හැඟුමන් හදෙහි නුඹගෙත් දැනෙනු ඇතිනම්

කුමට දැවෙනා රුදුරු කියුමන් නෙතෙහි කඳුළැල් දකිනු හැකිනම්

ඇයි....?

දැන දැනත් නුඹ ඇගේ වන බව

තව තවත්  පෙම් කරමි නොනැවත

දැක දැකත් පෙම් කරන හැටි නුඹ

හඬ හඬත් තුරුළු වෙමි නුඹ වතට

හිත අහන්නෙම නෑ

නොයෙනා බවත් දැන දැන නිසැකවම
පියවර හඬකටත් හැරෙමින් බලන

මගේ දෙනෙත් වේවිද කවදා නතර...

දෝංකාර දී නිතරම ඇසෙන

ඔබේ කටහඬ හිනැහෙන දොඩන

දෙසවන් නෑසුනත් වේවිද නිහඬ...

 නොලැබෙන බවට ලැබුනත් ඇඟවුම් නිතර

මොහොතින් මොහොත අලුතෙන් ඇවිලෙන හදට

සෙනෙහස අහිමි බව අඟවනු කෙලෙස...